διπλογενής

-ές

1. αυτός που έχει δύο γένη

2. γραμμ. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τα διπλογενή

ουσιαστικά που στον ενικό παρουσιάζουν δύο γένη («το νώτο, ο νώτος»).

[ΕΤΥΜΟΛ. < διπλο-* + -γενής < γένος (πρβλ. διγενής, ομοιογενής)].